Afgelopen week nog meegemaakt: 30 jonge mensen op school, die in de studiebankjes zitten en zich kapot vervelen. Het programma duurt ze vééél te lang. Onder de bankjes pakken ze hun telefoon… Ze zitten er uren voor hun gevoel.
In werkelijkheid, qua kloktijd, is dat een stuk minder. Voor mensen die jong zijn, duurt de tijd lang. Voor ouderen duurt ze kort, steeds korter zelfs. Daar is een verklaring voor. Als we jong zijn, is alles wat we meemaken nieuw. Als een spons zuigen we indrukken op. Als we ouder worden, zijn veel dingen die we meemaken bekend. De tijdsbeleving is minder intens, en als we niet oppassen is het allemaal zó voorbij…iets waar de nodige songs aan gewijd zijn. Omdat het zo herkenbaar is.
Jonge mensen die zich vervelen kunnen het beste iets doen dat hun aandacht voor 200% opeist. Wedstrijdjes werken uitstekend, omdat ze prikkelen en focus geven. De kubus van Rubik oplossen. En als je dat onder de knie hebt, proberen om het geblinddoekt te doen. Verliefd worden op één van je klasgenoten werkt ook.
Als je wat ouder bent, is het ook weer mogelijk om de tijdsbeleving te vertragen en te verlengen. Door meer spontane dingen te doen en minder te plannen. Onverwachtse en nieuwe gebeurtenissen geven een rijkere en langere tijdsbeleving. Vakantie zonder planning, bijvoorbeeld. Of doorbreken van routines. Verander je route naar je werk of de volgorde van handelingen. Gebruik je linkerhand in plaats van de rechter. Meteen word je gedwongen om in een lager tempo bezig te zijn!