aan de oevers van de tijd
keek ik om me heen
ik wachtte aan de kant
aan de oevers van de tijd
en alles ging voorbij
verloor zijn naam
en spoelde aan
Soms moet ik het onder ogen zien. Tijd om het tempo te vertragen. Deze periode veel optredens en workshops, leuk en enerverend. Nog meer te gaan. Privé twee feesten voor de boeg, qua organisatie. Vanmorgen drie grote tassen boodschappen binnen gesleept, tussen alle afspraken door. Zoveel bijzondere ervaringen en indrukken, in deze periode. Het gaat intussen toch wat meer moeite kosten om overal de juiste aandacht en diepgang te geven. Hoewel mijn omgeving niet klaagt, voel ik zelf dat ik wat speedy raak. Tijd om gas terug te nemen.
In dit geval kom ik uit bij muziek. Er is een bijzondere relatie tussen tijdsbeleving en muziek. Muziek kan helpen om een ritme te vinden. Een energiek en pittig tempo helpt me ’s ochtends om op gang te komen. Bij een serie steady melodielijnen (denk aan de fuga’s van Bach) kan ik perfect uren schrijfwerk volhouden. Voor nu kies ik Spinvis, een dromerig en zelfs bijna romantisch tegenwicht. Waarin niet het drukke heden centraal staat, maar juist het verleden. De muziek relativeert, en vertraagt.